برای دیدن تمام مطالب به آرشیو مطالب 1392 مراجعه کنید .
مقدمه:
امام علی بن موسیالرضا (علیه السلام) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام میباشند.
ایشان در سن 35 سالگی عهدهدار مسئولیت امامت و رهبری شیعیان گردیدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختیها و رنج بسیاری را بر امام رواداشتند و سر انجام مأمون عباسی ایشان را در سن 55 سالگی به شهادت رساند. در این نوشته به طور خلاصه، بعضی از ابعاد زندگانی آن حضرت را بررسی مینماییم.
نام، لقب و کنیه امام:
نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان "رضا" به معنای "خشنودی" میباشد. امام محمد تقی (علیه السلام) امام نهم و فرزند ایشان سبب نامیده شدن آن حضرت به این لقب را اینگونه نقل میفرمایند: "خداوند او را رضا لقب نهاد زیرا خداوند در آسمان و رسول خدا و ائمه اطهار در زمین از او خشنود بودهاند و ایشان را برای امامت پسندیدهاند و همینطور (به خاطر خلق و خوی نیکوی امام) هم دوستان و نزدیکان و هم دشمنان از ایشان راضی و خشنود بودند."
مقدمه:
در این بخش، برای آن که قلبت بیشتر به معرفت و محبت مولای مهربانت نورانی شود، معجزاتی از آن امام را میآوریم. این معجزات از منابع قدیم و موثق آورده شده است. سه حکایت اول را از کتاب شریف عیون أخبار الرضا علیهالسلام آورده ایم که حدود هزار و صد سال قبل توسط عالم بزرگوار، شیخ صدوق تالیف شده است. کرامت آخر را نیز محدث بزرگوار مرحوم میرزا حسین نوری نقل کرده است.
1. معجزه اول:
احمد بن زیاد همدانی رضی الله عنه چنین میگوید:
شوق سبو
بر درد عشق نسخه و درمان اثر نکرد
مرهم برای زخم غم تو ثمر نکرد
تنها حریم پاک تو داریم زآن زمان
دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
از هر قبیله ای به تو امید بسته اند
نبود کسی که چشم تو بر او نظر نکرد
شاهنشه غریب، امیر رئوف طوس
یونس بن عبدالرحمان از امام رضا علیه السلام روایت کرده که آن حضرت به دعا براى صاحب الزمان علیه السلام امرمى فرمود و یکى از دعاهاى ایشان براى آن حضرت چنین بود:
پروردگارا!
بر محمّد و خاندانش درود فرست، و از دوستت، خلیفه ات، حجّتت بر خلقت، و آن زبانى که معرف توست و گویاى حکمت تو، و آن چشم بیناى تو در میان مخلوقاتت، و گواه بر بندگانت... بزرگمرد مجاهد کوشا، بنده پناهنده به تو، دفاع کن .
حضرت رضا (علیه السلام) درباره فلسفه نماز چنین می فرمایند : « فلسفه نماز آن است که اقرار به ربوبیت خدا، نفی هرگونه شریک برای او و ایستادن با کمال خضوع و فروتنی و بیچارگی در پیشگاه خداست.
ایستادگی که با اعتراف به گناه و درخواست آمرزش گناهان پیشین و نهادن جبین و صورت بر زمین درپنج نوبت از شبانه روز و با احترام به عظمت خدا آمیخته است.
نماز موجب یاد خدا، دوری از غفلت و سرکشی و باعث خشوع و عشق و درخواست افزایش شؤون مادی و معنوی است. امام هشتم (علیه السلام)، برای نماز احترام ویژه ای قایل بودند و در گفتار و رفتار، مردم را به اقامه نماز با شکوه فرا می خواندند و خود در بزرگداشت آن، پیشاپیش انسان ها بودند. برای دریافت هرچه بهتر این موضوع و تماشای شکوه ملکوتی نماز در چهره نورانی امام همام علی بن موسی الرضا (علیه السلام)، نظر شما را به نمونه های زیر جلب می کنم: امام رضا (علیه السلام) عملاً در صورت امکان، به هرچه باشکوه تر برگزار شدن نماز جماعت، تأکید فراوان داشت و خود نیز در این راه کوشا بود.
11- ایمان، تقوا و یقین
تعداد صفحات : 2